ücreti YARGITAY

9. HUKUK DAİRESİ

Esas Numarası: 2016/17657

Karar Numarası: 2020/6095

Karar Tarihi: 22.06.2020

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili

tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi

tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:

Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde 14/06/2010-29/06/2012 tarihleri arasında vize

pasaport kontrol elemanı olarak çalıştığını, müvekkilinin yılda 3 defa ödenmesi gereken birikmiş ikramiye

alacaklarının ödenmediğini, işyerinde fazla mesai yapılmasına rağmen mesai alacaklarının ödenmediğini,

hafta sonu ve bayram, genel tatillerinde çalıştırılmasına rağmen hiç bir surette hafta sonu ve bayram genel

tatil alacaklarının ödenmediğini, yıllık izine hak kazandığı halde yıllık izin kullandırılmadığı gibi yıllık

izin ücretlerinin de ödenmediğini ileri sürerek, ikramiye, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil

ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.

B) Davalı Cevabının Özeti:

Davalı vekili, davacının telep etmiş olduğu alacaklarının zamanaşımına uğradığını, davacının kendi el

yazısı ile imzasını taşıyan 29/06/2012 tarihli ibraname sunulduğunu, iş bu ibranamede davacının müvekkil

işverenlikten işten ayrıldığı tarihte her türlü işçilik hak ve alacağına, ücretlerine, ücret eklerini, hafta tatili

ile ulusal bayram ve genel tatil günü ücretlerine istinaden, umumi suretle ibra etmiş ve yıllık ücretli

izinlerini kullandığını, normal çalışma süresine tabi olarak çalıştığını, işverenden hiç bir alacağı

kalmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar

verilmiştir.

D) Temyiz:

Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre,

davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.

4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi

halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme

bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada,

sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.

ücretlere hak kazanıp3-Fazla günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 Fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödendiğinin fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla

Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin

kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü

üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.

Somut uyuşmazlıkta, dosyada mevcut elektronik ortamda tutulduğu anlaşılan yıllık izne ilişkin belge

ile davacının fesih tarihinde imzaladığı izin takip formu içeriğinden davacının davalı işyerinde çalışırken

hak ettiği yıllık ücretli izinlerin sadece 6 gününü kullanamadığı, bakiye 6 günlük yıllık izin süresi karşılığı

ücretin de fesihle birlikte davacıya ödendiği anlaşılmaktadır. Açıklanan nedenle davacının yıllık izin ücreti

talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalıdır.

çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.

4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak

belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine

inci

maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup,

63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi,

normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla

çalışma sayılmaz.

öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması

halinde, yıllık 270 saatlik/aylık 22,5 saatlik/haftalık 5,2 saatlik çalışmalardan indirilmesi gerekir.

Somut uyuşmazlıkta, öncelikle, fazla mesai ücreti açısından dosyada mevcut taraflar arasında

düzenlenen 14.06.2010 tarihli bireysel iş akdinin 9. maddesinde fazla mesai ücretinin aylık ücrete dahil

olduğu yönünde bir hüküm bulunmaktadır. Dairemiz uygulamasına göre geçerli olan iş akdindeki bu

hüküm dikkate alınarak, davacının fazla çalışma süresi haftalık olarak değerlendirilmeli ve haftalık 5,2

çalışma süresini aşan kısmın karşılığı işverence ödenmelidir.

Davacı, davalı işyerinde bir gün gündüz, bir gün gece, iki gün istirahat şeklinde 12'şer saatlik

vardiyalarda çalışmaktadır. Bu çalışma sisteminde davacı ilk hafta iki gün gündüz, iki gün gece toplam 4

gün, ikinci hafta iki gün gece, iki gün gündüz toplam 4 gün, üçüncü hafta iki gün gündüz, bir gün gece

toplam 3 gün, dördüncü hafta iki gün gece, bir gün gündüz toplam 3 gün çalıştıktan sonra çalışma sistemi

başlangıçtaki duruma dönmektedir. Buna göre davacının bu çalışma düzeninde hiçbir haftada 4 günden

42 saat

çalıştığı, haftalık 45 saati aşan çalışmasının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Haftalık 45 saati aşmadığı halde

sadece gece çalışmasından kaynaklı günlük 7,5 saati aşan 3 saatlik gece mesaisi yönünden bakıldığında

ise, davacının ilk iki hafta 6'şar saat, üçüncü hafta 3 saat, dördüncü hafta yine 6 saat fazla mesai yaptığı

görülmektedir.

Yukarıda açıklandığı üzere, davacının haftalık 5,2 saatlik fazla mesaisi aylık maktu ödendiğinden davacının ödenmeyen fazla mesaisi sadece birinci, ikinci ve dördüncü haftalar için 1'er

saatten toplam 3 saattir. Dairemiz uygulamasına göre, davacının haftalık 45 saati aşmadığı halde sadece

gece çalışmasından kaynaklı fazla mesaisi mevcut olduğundan aylık 3 saat için yapılacak fazla mesai

hesabı fazla mesainin zamsız kısmı maktu ücret içinde ödendiğinden sadece zamlı ödenmesi gereken kısım

için yani 0.50 katsayı ile hesaplanıp buna göre alacağın hüküm altına alınması gerekirken, yazılı şekilde

karar verilmesi hatalıdır.

4-Davacının yukarıda açıklanan çalışma şeklinde 4 haftalık periyotta 14 gün çalıştığı dikkate alınarak

genel tatillerin 1/2'sinde çalıştığı kabul edilip buna göre genel tatil ücretinin hüküm altına alınması

saatlik fazla fazla çalışmadığı, 12 saatlik vardiyada 1,5 saatlik ara dinlenme düşüldüğünde haftada en fazla ücret içindegerekirken, genel tatillerin 2/3'ünde çalıştığının kabulü isabetsizdir.

F) Sonuç:

Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz

harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

www.legalbank.net